jelito grube

Cześć. Dziś jelito grube i jego skład.


Jelito grube stanowi końcowy odcinek przewodu pokarmowego. Składa się z kątnicy, okrężnicy, odbytnicy i odbytu. Rozpoczyna się w prawej dolnej części jamy brzusznej (w tak zwanym dole biodrowym), w miejscu ujścia jelita cienkiego, a kończy odbytem w okolicy kroczowej. Jego łączna długość waha się od 120 do 150 cm, co stanowi około 20% długości całego przewodu pokarmowego.

budowa anatomiczna jelita grubego.

Kątnica

Leży wewnątrzotrzewnowo w prawym dole biodrowym. Ujściem krętnicz-kątniczym łączy się z jelitem krętym. Od kątnicy odchodzi wyrostek robaczkowy. Ten wąski fragment szczątkowego jelita ma długość około 8 cm i charakteryzuje się zmiennym położeniem.

Okrężnica

Leży między kątnicą a odbytnicą. Dzieli się na trzy części: wstępującą, poprzeczną i zstępującą. Okrężnica wstępująca jest przedłużeniem kątnicy. Biegnie ku górze po prawej stronie jamy brzusznej i zgięciem prawym (wątrobowym), pod wątrobą, przechodzi w okrężnicę poprzeczną. Okrężnica poprzeczna przebiega na stronę lewą, gdzie w okolicy śledziony zgięciem lewym przechodzi
w okrężnicę zstępującą.
Okrężnica zstępująca leży po stronie lewej jamy brzusznej i sięga do grzebienia biodrowego lewego. Tu przedłuża się w położoną w okolicy talerza biodrowego lewego okrężnicę esowatą, która na wysokości drugiego kręgu krzyżowego przechodzi w odbytnicę za pośrednictwem zgięcia esiczo-odbytniczego.

Odbytnica i odbyt

Odbytnica znajduje się w miednicy mniejszej. Składa się z części miednicznej i z kanału odbytu. Kanał odbytu, zakończony odbytem, jest końcowym odcinkiem przewodu pokarmowego. Odgrywa on ważną rolę w utrzymywaniu kału i gazów w odbytnicy. Błona śluzowa odbytu wytwarza podłużnie biegnące fałdy, w których znajdują się liczne sploty naczyniowe. Gdy w naczyniach splotów znajduje się dużo krwi, fałdy błony śluzowej pęcznieją, tworząc szczelny narząd przeciwgazowy. Zwieracz odbytu zewnętrzny, należący do grupy mięśni krocza, i zwieracz odbytu wewnętrzny, mięsień utworzony z okrężnych włókien błony mięśniowej, ściśle otaczają kanał odbytu, utrzymując kał w odbytnicy. Porażenie wspomnianych mięśni jest przyczyną mimowolnego oddawania stolca.

P.S Niestety zdjęć z naszej działalności jeszcze nie ma. Postaramy się coś umieścić po weekendzie. :)

Radioterapia

Zgodnie z obietnicą, dziś kilka informacji o radioterapii i jej skutkach ubocznych. 

Radioterapia 

Radioterapia polega na wykorzystaniu do niszczenia komórek nowotworowych promieniowania jonizującego (obdarzonego znaczną energią, wystarczającą do jonizacji, czyli zmiany ładunku cząsteczek ). Pochłonięcie energii promieniowania przez komórkę skutkuje bezpośrednim uszkodzeniem jej struktur, a zwłaszcza białek i kwasów nukleinowych. Pod wpływem promieniowania jonizującego w komórce dochodzi też do rozkładu (radiolizy) wody, w wyniku czego powstają wolne rodniki, które również uszkadzają komórkę. Komórki nowotworowe mają większą niż inne wrażliwość na szkodliwe działanie promieniowania jonizującego (są bardziej promienioczułe). Zjawisko to zapewnia znaczna skuteczność radioterapii wobec komórek nowotworowych przy stosunkowo niewielkim oddziaływaniu szkodliwym na tkanki prawidłowe. 

radioterapia 

Skutki uboczne radioterapii. Do potencjalnych działań niepożądanych radioterapii u pacjentów z rakiem okrężnicy lub odbytnicy należą: odczyny skórne, podrażnienie błony śluzowej odbytnicy i/lub pęcherza moczowego, nudności, biegunka, nietrzymanie kału, osłabienie, zaburzenie seksualne (impotencja u mężczyzn oraz suchość i podrażnienie błony śluzowej pochwy u kobiet). Większość tych dolegliwości ustępuje po zakończeniu leczenia. Jednak niektóre zaburzenia seksualne oraz podrażnienie błony śluzowej odbytnicy i pęcherza moczowego mogą być trwałe lub utrzymywać się przez dłuższy czas. Podrażnienie błony śluzowej końcowego odcinka przewodu pokarmowego i układu moczowego może objawiać się biegunką, częstym oddawaniem moczu oraz obecnością krwi w wydalinach. O wystąpieniu jakichkolwiek niepożądanych działań radioterapii należy zawsze powiadomić lekarza prowadzącego.

aparat do radioterapii

Trochę z innej broszki..

Kilka dni temu zorganizowałyśmy wykłady w szkole dotyczące oczywiście raka jelita grubego. Przedstawiłyśmy uczniom podstawowe informacje na owy temat. Na wejściu rozdałyśmy także kilka naszych ulotek, aby lepiej zapoznali się z naszym tematem. Na koniec wystąpienia zorganizowałyśmy mała niespodziankę dla naszych znajomych - mini quiz, sprawdzający pamięć uczniów. Wyszło całkiem dobrze, dla odważnych, którzy nie bali się odpowiadać na nasze pytania czekały słodkie nagrody.  Dzięki współpracy z innymi uczniami zebrałyśmy bloki, ołówki etc. Następnym razem postaramy się wrzucić kilka zdjęć z wydarzenia. :)

Ciąg dalszy leczenia..

Dziś zapoznamy Was z leczeniem chirurgicznym.

Leczenie chirurgiczne

Leczenie chirurgiczne polega na usunięciu nowotworu z maksymalnie szerokim marginesem tkanki prawidłowej. W ten sposób minimalizuje się prawdopodobieństwo pozostawienia komórek nowotworowych w miejscu lokalizacji guza pierwotnego. Konsekwencją niecałkowitego wycięcia nowotworu jest wystąpienie w przyszłości jego wznowy miejscowej. Opisana metoda interwencji chirurgicznej to tak zwane leczenie radykalne, które ma na celu całkowite wyleczenie choroby nowotworowej. W pewnych sytuacjach leczenie chirurgiczne stosuje się również u chorych, u których ze względu na stopień zaawansowania choroby nowotworowej szanse wyleczenia są znikome.

Leczenie chirurgiczne raka okrężnicy

Chirurgia stanowi główną metodę leczenia raka okrężnicy. Najczęściej wykonuje się odcinkową resekcję tego narządu, czyli wycięcie odcinka jelita, w którym znajduje się guz nowotworowy. Przygotowanie jelita do zabiegu polega na podaniu środków przeczyszczających i/lub wykonaniu lewatywy. Zabieg wykonuje się w znieczuleniu ogólnym. Chirurg przecina powłoki brzuszne i przez powstały otwór usuwa odcinek okrężnicy wraz z guzem. Usuwa również szeroki margines zdrowych tkanek jelita po obu stronach guza oraz regionalne węzły chłonne (węzły chłonne krezkowe).

W przypadku wczesnych raków okrężnicy lub zrakowaciałych polipów zmiany można usunąć za pomocą kolonoskopu, bez konieczności otwierania jamy brzusznej. Zabieg taki określa się mianem polipektomii albo wycięcia miejscowego. Pozwala on na usunięcie powierzchownie zlokalizowanych nowotworów wraz z marginesem sąsiadujących tkanek.

Leczenie chirurgiczne raka odbytnicy

W leczeniu raka odbytnicy wykorzystuje się kilka metod chirurgicznych. W przypadku zmian o małym zaawansowaniu, zlokalizowanych w bezpośrednim sąsiedztwie szpary odbytu, możliwe jest ich usunięcie za pomocą wprowadzonego przez odbyt endoskopu, bez konieczności otwierania powłok brzusznych. W zależności od charakteru zmiany wykonuje się wówczas polipektomię lub wycięcie miejscowe. Natomiast gdy mamy do czynienia z bardziej zaawansowanymi zmianami, stosuje się konwencjonalną chirurgię.

Jeśli rak odbytnicy nacieka sąsiadujące narządy, zachodzi konieczność ich resekcji, czyli egzenteracji (wytrzewienia) jamy miednicy. Jest to rozległy zabieg, podczas którego usuwa się nie tylko odbytnicę wraz z odbytem i jego zwieraczami, lecz również sąsiadujące organy objęte procesem nowotworowym: pęcherz moczowy, prostatę lub macicę).

Leczenie chirurgiczne raka odbytnicy, w zależności od stanu ogólnego pacjenta i rodzaju zastosowanego zabiegu, wymaga zazwyczaj trwającej 4-7 dni hospitalizacji. Rekonwalescencja w warunkach domowych zajmuje natomiast zwykle kolejne 3-6 tygodni.


Następnym razem przedstawimy działania radioterapii i jej skutki uboczne.

Podstawowe informacje..

ONKOLOGIA - dziedzina medycyny zajmująca się rozpoznawaniem, badaniem oraz leczeniem chorób nowotworowych. Tą specjalizacją zajmują się onkolodzy. 

Nowotwory atakują wiele narządów, m.in jelito grube, o którym pokrótce Wam napiszemy.

Objawy raka jelita grubego
Pierwsze objawy mogą być niezauważalne, ponieważ często przypominają powszechne dolegliwości ze strony przewodu pokarmowego. 

Należą do nich:

• długotrwałe lub naprzemiennie występujące biegunki bądź zaparcia
• skurczowe, nawrotowe bóle brzucha
• parcie na stolec, które nie ustępuje po wypróżnieniu
• zmniejszenie średnicy wydalanego stolca
• podbarwiony krwią stolec
• krwawienie z odbytu
• osłabienie lub przemęczenie
  
  

Profilaktyka

Etap pierwszy - profilaktyka pierwotna

zapobieganie rozwojowi choroby poprzez eliminację zewnętrznych czynników ryzyka lub zmniejszenie narażenia na nie. 

Etap drugi - profilaktyka wtórna

polega na wczesnym wykrywaniu nowotworu. Chorobę diagnozuje się stadium, w którym nie daje jeszcze objawów i jest w znacznym stopniu wyleczalna.

Etap trzeci - profilaktyka późna

dotyczy osób, u których choroba występuje w stadium klinicznym. Działania mają na celu zmniejszenie ryzyka zgonu i niedopuszczenie do poważnych, trwałych skutków choroby pod postacią różnego stopnia inwalidztwa.

Stosowane są różne rodzaje profilaktyki, tj:

 profilaktyka dietetyczna

 profilaktyka niezwiązana z dietą

 wczesne wykrywanie

 badania przesiewowe

Leczenie raka jelita grubego

Stosuje się trzy podstawowe metody leczenia onkologicznego:

chirurgia     

radioterapia   

chemioterapia

Dwie pierwsze określa się jako leczenie miejscowe, ostania zaś – jako leczenie systemowe. W ostatnich latach w terapii raka jelita grubego wykorzystuje się również coraz szerzej nowy rodzaj leczenia systemowego – biologiczną terapię celowaną z użyciem przeciwciał monoklonalnych. 

To jeszcze nie wszystko, ciąg dalszy leczenia umieścimy następnym razem.